Filipinizacja odnosi się do włączenia Filipińczyków do rządu kolonialnego Stanów Zjednoczonych na Filipinach, w szczególności pod gubernatora generalnego Francisa Burtona Harrisona. Podczas gdy w 1913 r. było 2,623 Amerykanów i 6 363 urzędników filipińskich Kadencja Harrisona liczyła 13 246 Filipińczyków i 614 Amerykanów w 1921 roku, kiedy opuścił urząd. Nadzorował także przekształcenie władzy ustawodawczej w kolonialne ciało w bezpośrednie, wybrane przez Filipin ciało.
Podczas gdy Filipinizacja rozgniewała wielu konserwatywnych Amerykanów, była silnie wspierana przez północno katolickich Filipińczyków, a Harrisonowi przyznano później obywatelstwo filipińskie, kiedy naród uzyskał niepodległość w 1935 roku. Jednakże, Filipinizacja była zdecydowanie przeciwna muzułmańskiemu Morosowi zamieszkującemu na południu kraju. kraj. Wcześniej nie uważali się za Filipińczyków i obawiali się konsekwencji niezależnych katolickich Filipin, zwłaszcza że Filipinizacja spowodowała katolickich osadników i administratorów ziem muzułmańskich.
