Ludzie Chinooków byli w dużej mierze uważani za pokojowych, ale nadal potrzebowali łuków, toporów, trefli i włóczni, aby polować i bronić grabieży. Kluby były zwykle ozdobnym symbolem statusu, o długości od 2 do 3 stóp , obosieczny i pięknie rzeźbiony z wzorami. Łuki i strzały z krzemienia, o długości do 2 stóp, były używane zarówno podczas polowań, jak i działań wojennych.
Większość wojowników nosiła włócznie o długości od 4 do 6 stóp, jako że Chinook byli również zapalonymi rybakami. Włócznie czasami były zakończone krzemieniem lub po prostu zaostrzone w punkt. Wykorzystano także noże wykonane zarówno z krzemienia, jak i kości zwierzęcej. Chinook opancerzył się w stwardniałe skóry zwierząt wzmocnione kory drzewa w bitwie.
Lewis i Clark zauważyli w 1805 roku, że Chinook byli doskonałymi wojownikami, którzy malowali swoje twarze i w razie potrzeby podejmowali wojnę, ale celowo nie szukali konfliktu. Większość działań wojennych otaczała ich obfite rzeki, plaże i jeziora z sąsiednich plemion w regionie Columbia River w Stanach Zjednoczonych. Chinook byli udanymi handlarzami z kolonistami amerykańskimi i brytyjskimi, ale plemię zostało znacznie osłabione przez malarię, ospę i inne choroby wywożone przez handlarzy. Żargon Chinook został odebrany przez handlarzy i stał się znanym lingwistycznym znakiem towarowym w Pacific Northwest.
