Przyczyny umieszczenia afrykańskiego dzikiego psa na liście zagrożonych gatunków obejmują wypadki, choroby, rozdrobnione siedliska i śmierć rolników, którzy wierzą, że zwierzęta stanowią zagrożenie dla zwierząt. Większość czynników przyczyniających się do spadku populacji Afryki dzikie psy są powiązane z ludzką działalnością i ingerencją.
Naukowcy zajmujący się ochroną przyrody opracowali strategie mające na celu ratowanie afrykańskich dzikich psów i zwiększenie ich liczby poprzez poprawę współistnienia zwierząt i ludzi, odkładanie terenów na populacje dzikich psów i edukowanie społeczeństwa na temat dzikich psów, zgodnie z Międzynarodową Unią Ochrony Przyrody i zasoby naturalne.
Afrykańskie dzikie psy żyją w paczkach w obszarach jałowych i sawannowych. Są członkami rodzaju Canis, razem z wilkami i udomowionymi psami. W przeciwieństwie do innych podobnych drapieżników, samice, a nie samce, wydalają z paczki, gdy są dojrzałe seksualnie. Istnieje pięć rozpoznawalnych podgatunków afrykańskich dzikich psów, w tym dzikiego psa z Południowej Afryki, dzikiego psa z Afryki Wschodniej oraz somalijskich, czadyjskich i zachodnioafrykańskich dzikich psów.
Przyzwyczajenia myśliwych tych zwierząt polegają na prześladowaniu ich zdobyczy, a następnie ich sprowadzaniu. Ich ulubioną zdobyczą jest gazela Thomsona, ale także polują na gnu, strusie, guźce i inne zwierzęta. Głównym dzikim drapieżnikiem afrykańskiego dzikiego psa jest lew.
