Oktia arabska jest zagrożona z powodu niszczenia siedlisk i polowania na jej mięso, skóry i trofea. W 1972 r. gatunek został uznany za wymarły na wolności i przetrwał tylko w niewoli. Począwszy od 1982 r. Programy hodowlane w niewoli w Stanach Zjednoczonych i innych krajach umożliwiły ich ponowne wprowadzenie na wolność, najpierw w Oman, następnie w Jordanii, a następnie w Arabii Saudyjskiej.
Naturalne środowisko arabskiej ory jest na pustyniach, suchych równinach, skalistych wzgórzach i gęstej zaroślach. Spożywają trawę i krzewy, a gdy brakuje wody, mogą uzyskać wystarczającą wilgotność melonów i soczystych cebul przez dłuższy czas. Mogą również wykrywać opady deszczu z dużej odległości i poruszać się w kierunku tego obszaru, aby powstała świeża roślinność. Są to stosunkowo duże zwierzęta, mające do 8 stóp długości, 4 1/2 stopy wzrostu na ramieniu i prawie 500 funtów wagi. Mają długie, względnie proste rogi, które odchylają się od głowy.
Arabian oryx to zwierzęta stadne, zwykle żyjące w grupach poniżej 10 zwierząt, ale mieszczących się w granicach 100. Zajmują bardzo duże zasięgi, co jest konieczne ze względu na rzadki pokarm i wodę w ich siedliskach. Wydobywają depresje obok zacienionych krzewów lub drzew do odpoczynku.
