Bitwy Siedmiu Dni były ważne, ponieważ pomimo ciężkich strat armia konfederatów pod dowództwem Roberta E. Lee nie tylko uniemożliwiła armii Unii George'a McClellana przejęcie Richmond, ale także doprowadziła ich do odwrotu na Półwyspie Virginia. Zamiast ofensywy kampanii McClellana na Półwyspie, doprowadzającej wojnę secesyjną do szybkiego zakończenia, wojna trwała jeszcze trzy lata.
Bitwy siedmiodniowe miały miejsce od 25 czerwca do 1 lipca 1862 roku. Bitwa pod Oak Grove w dniu 25 czerwca kosztowała obie strony ponad 1000 ofiar i umożliwiła armii Unii awans tylko o 600 jardów. Następnego dnia Lee zaatakował w Beaver Creek Dam, ale ze względu na słabą koordynację armia konfederatów nie osiągnęła swoich celów. Niewytłumaczalnie jednak McClellan zaczął się wycofywać. Po bitwie pod Gaines 'Mill, głównym konfederackim atakiem, McClellan porzucił swój plan zabrania Richmond i nakazał wycofać się z armii, pomimo posiadania znaczących sił i silnej pozycji.
Bitwa o Garnett i Golding's Farm dalej przekonała McClellana, że był atakowany ze wszystkich stron i musiał wynieść swoją armię z niebezpieczeństwa. Podczas bitew stacji Savage, Glendale, White Oak Swamp i Malvern Hill konfederaci nadal nękały armię Unii, ale jej nie zniszczyły. Przed ostatnią bitwą McClellan poszedł na północ i opuścił walki z podwładnymi.
Podczas bitew siedmiodniowych armia Lee poniosła 20 000 ofiar, w porównaniu z 16 000 żołnierzy armii Unii. Pomimo ciężkich strat zaufanie Konfederacji zostało wzmocnione, a porażka i odwrót miały druzgocący wpływ na morale Unii.
