Blitzkrieg, który jest językiem niemieckim oznaczającym "błyskawiczną wojnę", był skuteczną niemiecką strategią w czasie II wojny światowej, ponieważ wykorzystał w pełni nowe idee zmechanizowanej wojny z bombowcami, samolotami myśliwskimi i czołgami, aby złagodzić wróg i stwórz terror przed wysłaniem oddziałów piechoty. To złowiło wiele krajów, ponieważ byli przyzwyczajeni do bardziej tradycyjnych taktyk stosowanych podczas I wojny światowej.
Bombowce nurkujące, w szczególności Stuka, szybko zbliżyły się do celu i wyładowały swoją amunicję. W chaosie eksplozji czołgi Pancerne przejeżdżały przez linię obrony wroga i strzelały w cele ważne. W końcu żołnierze piechoty pojawią się, by wyłapać maruderów.
Niemcy użyły sił zmechanizowanych w sposób, który jeszcze nie przyszedł do innych krajów, z których niektórzy wciąż myśleli w kategoriach statycznych linii bojowych, jakie były używane w czasie I wojny światowej, lub w przypadku Anglii, jeszcze nie zdawali sobie sprawy, że znaczenie siły powietrza. Zmechanizowane działania wojenne umożliwiają ofensywnemu bojownikowi szybsze manewrowanie w terenie i przenoszenie najcięższych sił od samego początku ataku, a nie wysyłanie bojowego personelu na świeże pole bitwy. Ogólna skuteczność blitzkriega trwała tylko od kilku miesięcy do roku, ponieważ alianci utknęli w taktyce Niemiec i dostosowali się.
