Winston Churchill przeciwstawił się paktowi monachijskiemu, ponieważ postrzegał go jako ułaskawienie Hitlera, które doprowadziłoby do nazistowskiej inwazji na Czechosłowację i ewentualnego chaosu w całej Europie. Ogłosił, że pakt monachijski jest haniebny, niehonorowy i "porażka bez wojny".
Na początku 1938 r. Hitler zażądał, aby Czechosłowacja zrzekła się etnicznie niemieckiego Sudetów w Niemczech. Jeśli Czechosłowacja nie zastosowała się, był gotowy na inwazję. Neville Chamberlain, premier Anglii, spotkał się z Hitlerem, aby negocjować, ale nie mógł dojść do porozumienia. We wrześniu 1938 r. Przywódcy Niemiec, Włoch, Francji i Anglii spotkali się razem i podpisali porozumienie w sprawie przeniesienia Sudetów do Niemiec bez zgody Czechosłowacji. Czechosłowacja, jako sojusznik Francji i Anglii, czuła, że została zdradzona. Niemcy następnego dnia wkroczyły do Sudetów. W marcu 1939 r. Niemcy zaatakowały resztę Czechosłowacji. 3 września 1939 r., Po niemieckiej inwazji na Polskę, Anglia wypowiedziała wojnę Niemcom.
W czasie obowiązywania paktu monachijskiego Churchill od kilku lat był zawieszony w służbie rządowej. Po ogłoszeniu wojny został mianowany Pierwszym Lordem Admiralicji i członkiem Gabinetu Wojennego. Gdy Hitler najechał kraj za krajem w Europie, Chamberlain okazał się niewystarczający jako wódz premiera, aw maju 1940 r. Stracił wotum zaufania w Izbie Gmin. Wkrótce potem Churchill został premierem na zalecenie Chamberlaina i innych przywódców rządowych.
