Krakatau wybuchł częściowo dlatego, że znajduje się na obszarze o dużej aktywności wulkanicznej w Indonezji, według Wikipedii, a częściowo ze względu na strukturę samej wyspy. Mniejsze erupcje, które rozpoczęły się około dwa miesiące wcześniej, stworzyły pęknięcia na bokach wulkanu, stwierdza Australijskie Biuro Meteorologii. Szczeliny pękły, a woda morska wlała się do krateru magmy, powodując ogromną eksplozję.
Według Argonne National Laboratory wybuchają wulkany, gdy skała pod skorupą planety topi się, stając się magmą. Mniejsza gęstość Magmy powoduje, że wypływa na powierzchnię. Jeśli magma zawiera wodę lub gazy, rozszerzy się w parę, gdy tylko dotrze do powierzchni ziemi, powodując gwałtowną erupcję wulkanu. W przypadku Krakatau magma dotarła już do powierzchni planety, ale została zawarta w masy lądu do 26 sierpnia 1883 roku. Gdy woda morska dotarła do magmy, eksplozja zniszczyła dwie trzecie wyspy.
Eksplozja Krakatau została usłyszana w Australii, 3500 km stąd, i była najgłośniejszym dźwiękiem w historii nagrań. Rozpoczęło się tsunami, które zabiło 36 000 ludzi na pobliskich liniach brzegowych. Tysiąc tysięcy ludzi zmarło na skutek przegrzania pyłu wulkanicznego, który przeleciał przez ocean.
