Znane również jako Złote lata dwudzieste i Ryczące lata dwudzieste, Wiek Jazzu był naznaczony silnym kulturowym ruchem w kierunku muzyki jazzowej, tańców i stylów ubrań, które były uważane za ryzykowne przez poprzednie pokolenia. Muzyka jazzowa była uważany za bardziej zmysłowy niż inne rodzaje muzyki i inspirował tańce takie jak "One Step" i "Black Bottom".
Chociaż wzrost popularności muzyki jazzowej w latach 20-tych jest generalnie przypisywany Afroamerykanom, rasy kaukaskiej, a także Afroamerykanie byli podstawą ruchu. Przemiana kulturowa, która nastąpiła w tej dekadzie, jest najczęściej przypisywana mieszaniu afro-amerykańskich tradycji i kaukaskich ideałów klasy średniej. Erę poprzedziła także Wielka Wojna, która zniszczyła wiele starych konwencji społecznych, pozostawiając otwartą drogę do rozwoju nowych.
Znani muzycy jazzowi z tego okresu to Louis Armstrong, Fats Waller i Benny Goodman. Wystąpiło także kilku artystek, takich jak Bessie Smith i Billie Holiday, które utorowały drogę przyszłym artystkom.
Wiek jazzu kontynuował Wielki Kryzys. W tym czasie wielu Amerykanów migrowało do miast takich jak Chicago i Nowy Jork z powodu szybkiego tempa życia, jakie miało miejsce.
