Większość członków plemienia Ojibwa nosiła garbowane ubranie z deerskinów, chociaż używano również innych skór zwierząt. Zarówno mężczyźni jak i kobiety mieli na sobie leginsy i mokasyny z deerskin. Mężczyźni nosili breechcloth, podczas gdy kobiety nosiły sukienki z tkanej pokrzywy lub włókna ostu dla halki. Wzory geometryczne zostały stworzone na ubraniu przez tkanie w kościach, piórach, barwionych jeżozwierzach, muszlach i kamieniach.
Ojibwa nie tylko uwielbiała dekoracje na swoich ubraniach, ale także lubiła dekorować ich ciała biżuterią wykonaną z kości, pazurów lub zębów zwierząt. Garbowanie skór i szycie pochłonęło większość czasu kobiet Ojibwa w miesiącach zimowych. Kontakt z Europejczykami stopniowo zmieniał strój Ojibwy w tkane tkaniny.
Indianie Ojibwa byli pół-koczownikami, po grze i innych źródłach jedzenia, jakie były dostępne. Żyli w wigwamach, łatwych do zdekonstruowania i transportu, zapewniających im większą mobilność. Mieszkali w lasach północno-wschodniej Ameryki Północnej i nazywali siebie Anishinabe.
Po nawiązaniu kontaktu z Europejczykami w 1600 roku, Ojibwa handlował futrami i innymi zasobami naturalnymi, otrzymując w zamian broń palną i inne towary. Opłacalność tego handlu doprowadziła do wielu sporów wewnątrz plemienia, ostatecznie rozbijając go na kilka mniejszych grup.
