Duże uszy pustynnych lisów pomagają zwierzęciu pozostać chłodnym w pustynnym upale. Lisy pustynne również wydają się być mniejsze niż vulpiny z innych siedlisk.
Dwa najbardziej rozpoznawalne gatunki lisów zamieszkujących pustynię to lis fenicki z północnej Afryki i lis z południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Duże uszy tych lisów zapewniają dodatkową powierzchnię ciała, która jest obciążona naczyniami krwionośnymi. Pustynne lisy wycofują się do chłodnych, zacienionych obszarów i utrzymują uszy prosto. Naczynia krwionośne rozszerzają się, a ciepło ucieka przez uszy, chłodząc ciało zwierzęcia. Duże uszy także uwięziają i wzmacniają dźwięki. Jest to szczególnie pomocne przy lokalizowaniu zdobyczy, takich jak małe gryzonie, które przemieszczają się pod ziemią, aby uniknąć gorąca pustyni.
Niewielkie rozmiary i długie, gęste futro lisów zamieszkujących pustynie to inne przystosowania do ich trudnego środowiska. Mniejsze organizmy wymagają mniej wody i jedzenia niż ich większe odpowiedniki. Grube futro z fenków i lisów kitowych zapewnia izolację na chłodne noce pustyni, jednocześnie utrzymując nadmiar ciepła z dala od ciała w ciągu dnia. Nawet dna łapy lisa są owłosione, tworząc stopę przypominającą rakietę śnieżną, która uniemożliwia zwierzętom zapadanie się zbyt daleko w luźny piasek.
