Osadnicy nie dogadywali się ze swoimi sąsiadami, ponieważ ich sąsiedzi byli rdzennymi Amerykanami, którzy żyli na ziemi długo przed osadnikami i nie doceniali osadników usiłujących zmienić ich sposób życia. Pierwsi osadnicy, którzy na stałe osiedlili się w Ameryce Północnej, dokonali tego w Wirginii i napotkali około 50 000 rdzennych Amerykanów żyjących na lądzie.
Uważa się, że rdzenni Amerykanie żyli tam od 12.000 lat. Rdzenni Amerykanie zaatakowali osadników wraz z upływem czasu i coraz więcej osadników przeniosło się do tego obszaru. Ostatecznie umowy podpisano w 1646 r., Aby pomóc w rozdzieleniu ziemi między nowych osadników i promowaniu pokoju. Jednak walki trwały.
Nie wszyscy rdzenni Amerykanie byli zdenerwowani, że osadnicy przybyli na swoją ziemię. Przywódca Powhatan, Wahunsenacawh, uznał, że mogą być niebezpieczni, ale także sądzili, że mogą dostarczać nowe towary do handlu. Uważał także, że zawarcie pokoju z osadnikami może oznaczać dodatkowych sojuszników przeciwko rywalizującym plemionom. Początkowo było to dobre rozwiązanie, ponieważ osadnicy potrzebowali jedzenia i mogli wymieniać na nie wyrafinowane narzędzia.
Wahunsenacawh zaczął gardzić osadnikami, gdy poczuł, że przybyli, by zaatakować kraj i przejąć kontrolę nad wszystkimi rdzennymi mieszkańcami Ameryki. Ta wrogość zrodziła się z faktu, że rdzenni amerykanie stali się zależni od osadników za wszystkie ich zaawansowane narzędzia, podczas gdy osadnicy nie polegali już tak mocno na rdzennych Amerykanach, by zdobyć pożywienie.
