Do celów Rycerzy Pracy należało ujednolicenie ośmiogodzinnego dnia pracy, koniec pracy dzieci, zakończenie pracy skazanych na mocy wyroku skazującego, równe wynagrodzenie za taką samą pracę, równe wynagrodzenie dla mężczyzn i kobiet oraz rekompensata za obrażenia związane z pracą. Rycerze pracy poszukiwali również lepszych warunków pracy w fabryce i stopniowego podatku dochodowego.
Rycerze Pracy zostali założeni w 1869 roku jako Rycerze i Zakon Rycerzy Pracy w Filadelfii. Grupa była wzorowana na masonerii, a jej członkowie składali się z dziewięciu krawców. Po 10 latach, pod przewodnictwem ks. Terence'a Powderly'ego, który przejął kierownictwo od Uriaha Stevensa, Rycerze Pracy stali się największymi i najważniejszymi organizacjami pracowniczymi w Stanach Zjednoczonych.
