Pod koniec 19 wieku nazywany jest "pozłacanym wiekiem", ponieważ był skuteczny i bogaty na powierzchni, ale uszkodzony, jeśli przyjrzeć się bliżej. Termin został wymyślony przez Marka Twaina, który napisał powieść z ten tytuł, który satyrował potężnych przywódców tamtych czasów.
Pozłotnictwo to proces, w którym cienka warstwa złota kładzie się na mniej wartościowym materiale, aby uzyskać wygląd złota bez ponoszenia kosztów. Było to związane z końcem XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, ponieważ była to era baronów-bandytów lub zamożnych biznesmenów, którzy stali się jeszcze bardziej zamożni z powodu nieetycznych praktyk biznesowych. Często wykorzystywali robotników i dążyli do tworzenia monopoli. Wielu zawarło umowy z innymi przedsiębiorcami, aby sztucznie zwiększyć koszty, a następnie podzielić zyski.
Jednakże pozłacany wiek był również ważny, ponieważ powszechna korupcja doprowadziła do znaczących reform. Ruch robotniczy walczył o prawa pracownicze, a wiele praw, które regulują podejrzane biznesy, takie jak trusty i monopole, minęło w tym okresie. Chociaż większość tego procesu była pokojowa, czasami strajki i inne protesty związkowe stały się gwałtowne. Reformy często były wspierane przez klasę średnią, która zauważyła niebezpieczne warunki, w jakich żyli większość pracowników fabryki i imigranci, i chcieli pomóc.
