Wschodnioniemieccy wojskowi zbudowali Mur Berliński po drugiej wojnie światowej, aby zapobiec migracji ludności cywilnej do Sojuszniczego Zachodu. Wielu wschodnich Niemców nie chciało żyć pod komunistycznymi przywódcami i próbowało przekroczyć przejść do zachodnich Niemiec, przeskalowując ścianę.
Budowa muru berlińskiego była wynikiem napięć w okresie zimnej wojny, które doprowadziły do masowej delokalizacji cywilów wschodnioniemieckich, w tym wielu wykwalifikowanych robotników niezbędnych dla niemieckiej gospodarki. Niemcy Wschodni zbudowali mur pod przewodnictwem członka kierownictwa Związku Radzieckiego, Nikity Chruszczowa, aby zmusić cenionych cywilów do pozostania w regionie. Niepomyślne zachodnie próby przeciwstawienia się separacji Niemiec przyczyniły się do wzmocnienia determinacji NRD, która wzmocniła mur z drutu kolczastego i karabinów maszynowych pod pretekstem ochrony swoich obywateli przed społeczeństwem kapitalistycznym.
Mur Berliński rozpoczął się jako linia drutu kolczastego wzdłuż granicy Niemiec Wschodnich i Zachodnich w 1961 roku, ostatecznie stając się betonową ścianą na przestrzeni 28 mil w latach 80-tych. Żołnierze wschodnioniemieccy zabili wielu wschodnich Niemców próbujących przeskoczyć mur na Zachód, aż do likwidacji wschodnioniemieckiego rządu w 1989 roku, prowadząc do ostatecznego zniszczenia muru i ponownego połączenia wschodnich i zachodnich regionów Niemiec.
