Rewolucja francuska z 1789 r., opierając się na stale rosnących popularnych ideach oświeceniowych wysuwanych przez filozofów takich jak Kartezjusz, Wolter i Diderot, ostatecznie się nie powiodła, ponieważ zmiana reżimu stworzyła poważną próżnię siły. Pozwoliło to radykałów na przejęcie władzy i zasianie chaosu we Francji.
Ostatecznie doprowadziło to do skrajnej przemocy i paranoi, a następnie do ponownej instalacji monarchii, a kilka lat później do dyktatury kontrolowanej przez Napoleona Bonapartego. Krótko po upadku Bastylii Francuzi zajęli się ponownym ustanowieniem dokumentów i struktur rządowych, w tym pisania Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela oraz Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa. Oba te dokumenty miały na celu zranić zarówno duchowieństwo, jak i szlachtę Francji. Dokumenty te wyrównały szanse dla wszystkich trzech grup i usunęły wiele przywilejów, które wcześniej posiadali duchowieństwo i szlachta.
We wrześniu 1791 r. Zgromadzenie Narodowe uchwaliło Konstytucję z 1791 r., która ustanowiła Francję jako monarchię ograniczoną. W odpowiedzi na to powstało kilka frakcji, w tym także jakobini, którzy całkowicie nie zgadzali się z monarchią i uważali, że rewolucja powinna iść naprzód. Po przeciwnej i bardziej umiarkowanej grupie zwanej Girondinami, którzy wierzyli, że ograniczona monarchia jest niezbędna dla stabilności rządu, ogłosiły wojnę Austrii w 1792 roku, jakobiccy i sans-culottes, bardzo radykalna i gwałtowna grupa, szturmowali Tuileries i szybko aresztował Ludwika XVI za zdradę.
W 1792 r., po tym jak Zgromadzenie Narodowe spotkało się z presją braku zorganizowanej armii na krawędzi wojny, a także ze względu na wpływ jakobinów i sans-culottes, Konwent Narodowy ustanowił pierwszą Republikę Francuską i wykonał Ludwik XVI. Jakobini i sans-culottes przeprowadzili zamach stanu przeciwko Girondinom, oskarżając ich o zbytnią pobłażliwość wobec arystokracji i umieścili u władzy Robespierre'a. Robespierre wykorzystał wówczas Komitet Bezpieczeństwa Publicznego, aby skoncentrować się na postrzeganych zagrożeniach politycznych we Francji i rozpoczął panowanie terroru, wykonując gilotyną od 15 000 do 50 000 obywateli francuskich.
Dlatego też, mimo że rewolucja francuska rozpoczęła się z powodu optymistycznych ideałów oświeceniowych, uprawniających zwykłego człowieka do kierowania własnym rządem, niepewność i próżnia władzy zostały pozostawione, kiedy Ludwik XVI, szlachta i duchowieństwo nagle stracili władzę. Pozwoliło to radykałów wkroczyć i przyspieszyć Rewolucję w taki sposób, jaki uznają za stosowny, co doprowadziło do wielu chaosu i przemocy po egzekucji Ludwika XVI.
