Tworzenie skrobi w roślinach jest produktem ubocznym procesu fotosyntezy. Dlatego też, gdy prowadzone jest badanie fotosyntezy, roślina musi zostać zniszczona, aby uzyskać dane pozwalające określić, czy miała miejsce fotosynteza. Najpopularniejsza metoda niszczenia rośliny polega na umieszczeniu jej w ciemnym otoczeniu na 24 do 48 godzin.
Podczas fotosyntezy roślina wytwarza cząsteczki glukozy. Glukoza, która nie jest natychmiast zużywana przez roślinę, jest przechowywana w chloroplastach i cytoplazmie w postaci skrobi. Skrobia ta może być następnie hydrolizowana z powrotem do glukozy w razie potrzeby. Umieszczenie rośliny w ciemności zapobiega powstawaniu fotosyntezy i zmusza roślinę do użycia przechowywanej skrobi. Aby ustalić, czy roślina została właściwie zniszczona, musi zostać poddana testom chemicznym. Najczęstszym sposobem na zrobienie tego jest pobranie liścia z destrukcyjnej rośliny, gotowanie go w wodzie, a następnie gotowanie liści w etanolu w gorącej kąpieli wodnej. Następnie prosty test jodowy ujawnia, czy skrobia jest nadal obecna w liściu.
Deprywacja dwutlenku węgla może być również wykorzystana do zniszczenia rośliny. Obejmuje to umieszczenie rośliny w obudowie, takiej jak duży słoik i zamknięcie go. Roztwór wodorotlenku sodu lub granulowane wapno sodowane można umieścić w obudowie wraz z instalacją, aby przyspieszyć proces.
