Archaebakterie zawierają wiele unikalnych cech i cech: stanowią jedno królestwo żywych organizmów, należą do najstarszych form życia na ziemi i wolą żyć w najbardziej ekstremalnych środowiskach na ziemi, aby wymienić tylko kilka. Archeaebacteria są często grupowane z eubakteriami, chociaż oba są dość wyraźne. Archaebatecteria poprzedza eubakterie przez miliony lat i jest bardziej związana z eukaryą niż rzeczywistymi bakteriami.
Archaebakterie mają jedne z najbardziej niezwykłych struktur komórkowych wszystkich żywych organizmów drobnoustrojów. Ich ściany komórkowe pozbawione są peptydoglikanu, co uniemożliwia im wykonywanie ważnych zadań polegających na rozkładaniu cukrów i innych substancji, aby zapewnić żywym istotom paliwo i energię potrzebną do przeżycia. Archaebakterie rozwijają się w najzimniejszych i najgorętszych regionach świata: gromadzą się masowo w półzamrożonych wodach Arktyki wokół północnego i południowego bieguna i można je spotkać w masywnych skałach i kopułach gorących pustyń. Archaebakterie mogą wyglądać groźnie, gdy zostaną umieszczone pod szkiełkami i zbadane za pomocą mikroskopów, ale w przeciwieństwie do eukariotów i innych bakterii królestwo archebakterii nie obejmuje pojedynczego szkodliwego organizmu. Te skromne jednokomórkowe organizmy należą do najstarszych mieszkańców Ziemi: pojawiły się, podczas gdy dinozaury nadal wędrowały po ziemi i przetrwały naturalne wydarzenia i dramatyczne zmiany klimatyczne, które wytępiły ich bardziej efektownych rówieśników.
