1598 edykt z Nantes, podpisany przez Henryka IV, pomógł zakończyć cztery dekady protestanckich i katolickich wojen religijnych we Francji. W swoich 92 artykułach edykt przyznał równość społeczną i polityczną francuskim hugenotom , a także pewna tolerancja dla ich religii.
Zgodnie z edyktem hugenoci mogli swobodnie oddawać cześć prywatnie w obrębie terytorium francuskiego, a także publicznie, w około 200 nazwanych miastach lub posiadłościach protestanckich. Ponadto zbrodnie popełnione przez obie strony zostały odpuszczone, a 50 ufortyfikowanych miast hugenotów miało być potajemnie subsydiowane przez rząd francuski.
Henryk IV był protestantem, który nawrócił się na katolicyzm, aby zostać królem. Udało mu się przejąć tron po zabójstwie Henryka III, który był fanatycznym katolickim i entuzjastycznym prześladowcą hugenotów. Podczas gdy Henryk IV był politycznie i osobiście zgodny z edyktem, cała francuska monarchia również skorzystała. Ponieważ udało mu się połączyć obie strony, Henryk wzmocnił zagrożony francuski tron.
Po edykcie protestantyzm we Francji osłabił się politycznie i społecznie; a ponieważ nie musieli utrzymywać swoich twierdz, protestanci stracili większość posiadanych ziem i uzależniali się od woli króla. Kiedy król Ludwik XIV odwołał rzekomo nieodwołalne prawo w 1585 r., Hugenoci wyemigrowali masowo do Anglii, Nowego Świata i innych miejsc z prawami przyjaznymi ich wierzeniom religijnym.
