Według "Jaki jest cel Systemu Rezerwy Federalnej?" Kongres stworzył Rezerwę Federalną, aby zapewnić krajowi stabilny, bezpieczny i elastyczny system finansowy. Ustawa o Rezerwie Federalnej wymienia trzy główne cele - maksymalne zatrudnienie, stabilne ceny i umiarkowane długoterminowe stopy procentowe.
Kongres ustanowił Rezerwę Federalną w odpowiedzi na kilka finansowych paniki na przełomie XIX i XX wieku. Szczególnie dotkliwy w 1907 r., Kiedy nieudana próba przejęcia przesłała spadek ceny akcji United Copper, doprowadziła do upadku Knickerbocker Trust Co., jednego z największych banków w kraju. Po awarii Knickerbockera banki w całym kraju odmówiły udzielenia kredytu i zaczęły gromadzić gotówkę.
W 1907 roku Stany Zjednoczone nie miały banku centralnego, który mógłby wydawać pieniądze papierowe na żądanie, zamiast polegać na dolarach związanych z inwestycjami prywatnych banków w obligacje rządowe. Bez stałej podaży gotówki sama gospodarka zaczęła upadać. Współpracując z sekretarzem skarbu, prywatnym bankierem i finansistą z Wall Street, Johnem Pierpontem Morganem, zaproponowano rozwiązanie dla Trust Company of America, kolejnego dużego banku, który również poniósł porażkę. Znalezienie trustu niepłynnego, ale nie niewypłacalnego, Morgan i jego koledzy z bankowości wykupili go. Morgan pośredniczył w zawieraniu podobnych umów w innych trustach, nalegając, by zgodziły się ubezpieczyć swoich najsłabszych członków. Ta współpraca banków prywatnych przekształciła się w System Rezerwy Federalnej, ogólnokrajową sieć kierowaną przez krajowy zarząd odpowiedzialny za ustalanie stóp procentowych i kontrolowanie kredytu.
