Przed przeniesieniem się do rezerwatu w latach sześćdziesiątych XIX wieku Indianie Lakota jedli bawoły i czasami zajmowali się rolnictwem, głównie uprawą kukurydzy i tytoniu. Polowanie było sposobem na życie dla Lakota, a oni śledzili sezonowość migracje stad bizonów. W wyniku koczowniczego stylu życia Lakota przez cały rok mieszkał w tipi.
Lakota to jedna z grup Indian Równin, określanych również jako rdzenni Amerykanie i ludzie z Pierwszych Narodów. Żyli i polowali na wielkich równinach w Ameryce Północnej aż do czasu konfliktu z białymi osadnikami, a późniejsze negocjacje z rządem USA spowodowały przeniesienie ich na rezerwacje w XIX wieku.
Buffalo służył zarówno jako źródło żywności, jak i towarów dla Indian Plains. Używali skóry, kości i mięsa bawołu, aby robić narzędzia, noże, odzież i kubki. Począwszy od XVII wieku, Indianie z plemienia Plains zaczęli zdobywać konie, kradnąc ich od hiszpańskich osadników w Nowym Meksyku. Konie pomagały Indianom w polowaniu na bawoły i przyczyniły się do mobilnego stylu życia. Buffalo prawie wymarły pod koniec 1800 roku z powodu polowań. Rząd USA promował bawoły polujące, by naciskać na Indian z Równiny, aby pozostali na rezerwatach.
Lakota stanowi największy oddział grupy językowej Sioux. Począwszy od 2014 roku, Lakota żyje w części Dakota Południowa i wokół niej.
