Wiewiórki krzyczą, gdy są bardzo przestraszone. Wiewiórki naziemne emitują krzyk, który jest tak wysoki, że ludzie go nie słyszą, ostrzegając inne wiewiórki niebezpieczeństwa. Cztery główne kategorie komunikacji wiewiórki to zagnieżdżanie, kojarzenie, agresja i wywoływanie ostrzeżeń.
Wiewiórki dziecięce dzwonią do swoich matek, używając dźwięków przypominających małe kichnięcia. Młode wiewiórki używają wysokiego krzyku, gdy czują się zagrożone, aby ostrzec matki. Kiedy wiewiórka jest świadoma niebezpieczeństwa, macha ogonem. Jeśli źródło zagrożenia nadal się zbliża, wiewiórki wypuszczają ostrzeżenia do innych wiewiórek. Używają również dźwięków do rozmowy.
