Tomasz z Akwinu był wpływowym średniowiecznym filozofem i kapłanem znanym z połączenia teologicznych zasad wiary i rozumu z filozofią znaną jako tomizm. Ta synteza czołowych zachodnich filozofii XIII wieku stała się tradycja scholastyki średniowiecznej i została przyjęta przez zakon dominikański Kościoła katolickiego.
Ważną częścią pracy Akwinaty są jego komentarze do Pisma Świętego i Arystotelesa. Jest najbardziej znany ze swojego traktatu "Summa Theologica" i "Summa contra Gentiles". Akwinata żył w czasach, gdy arystotelesowski korpus był tłumaczony na łacinę, co wywołało kryzys dotyczący związku wiary z rozumem. Średniowieczna filozofia i edukacja chrześcijańska charakteryzowała się tomizmem, który kwestionował pytania i komentarze wywołane przez Arystotelesa. Naukowcy średniowiecznych uniwersytetów w Europie wykorzystali scholastycyzm jako podstawową metodę nauczania i myślenia krytycznego.
Tomasz z Akwinu jest uważany za świętego w Kościele katolickim, a jego prace są badane jako podstawowy warunek i centralny punkt odniesienia dla tych, którzy wchodzą do kapłaństwa. Uważa się, że Thomas doświadczył cudów, takich jak opisy klęczenia przed krucyfiksem i widzenie go jarzącego się światłem, a Jezus przemawia do niego. Spuścizna Akwinaty zawiera także jego hymny eucharystyczne, które są częścią liturgii Kościoła katolickiego.
