Najbardziej wydajne kopalnie srebra na świecie znajdują się w Peru, Chile, Boliwii, Meksyku, Australii i Stanach Zjednoczonych. Serbia i Chiny również produkują znaczne ilości srebra. Chociaż górnicy od czasu do czasu odkrywają bryłki czystego srebra, większość osadów srebra rozwija się wewnątrz rud miedzi i ołowiu. Czyste srebro jest wynikiem złożonych technik mechanicznego, termicznego i chemicznego udoskonalania, które oddzielają go od innych pierwiastków w rudzie.
Ekstrakcja srebra rozpoczyna się od chemicznej separacji flotacyjnej. Proces ten obejmuje rozdrabnianie rudy, mieszanie jej z hydrofobowymi chemikaliami i zrzucanie zawiesiny do zbiornika z wodą. Wiązania chemiczne preferencyjnie wiążą się z cząstkami metalu i tworzą wokół nich małe pęcherzyki powietrza. Metale unoszą się na powierzchnię zbiornika separacyjnego, a reszta rozdrobnionej rudy opada na dno. Pracownicy rafinerii zbierają skoncentrowane cząstki metalu i przechodzą do następnego etapu procesu ekstrakcji srebra.
Rafinerie wykorzystują kilka metod wydobywania srebra ze skoncentrowanej rudy. Rafinerie wybierają podejście, które najlepiej pasuje do składu i ilości rudy. Na przykład elektroliza jest najpopularniejszą metodą pozyskiwania srebra z miedzi. Najskuteczniejszym sposobem wydobywania srebra z rudy ołowiu jest dodawanie cynku do roztopionego ołowiu. Cynk przyciąga srebrne atomy zawieszone na smyczy, ale nie miesza się z samym ołowiem. Tworzy to dwie odrębne warstwy stopionego metalu. Po zassaniu warstwy ołowiu do innego zbiornika, huty zwiększają temperaturę mieszaniny cynku, aż cynk wyparuje, pozostawiając srebro za sobą.
