Henry Ford traktował swoich pracowników ostrożnie, wprowadzając w 1914 r. 5-dniowe wynagrodzenie za pracę dla pracowników. Kwota ta była prawie dwukrotnie wyższa od stawek innych fabryk samochodów opłacanych przez ich pracowników. Ford wierzył, że zwiększenie wynagrodzenia zwiększy zadowolenie pracowników i zachęci ich do szybszej pracy.
Ford wierzył, że dobra stawka podwyższy lojalność swoich pracowników do Ford Motor Co. Niższy wskaźnik rotacji oznaczałby mniej przestojów i niższe koszty rekrutacji i szkolenia nowych pracowników. Ford dodał dział socjologiczny, który oceniał i próbował poprawić życie swoich pracowników. Jednak przeciwstawiał się związkom zawodowym, ponieważ uważał, że rozumie, czego najbardziej potrzebują jego pracownicy. Z biegiem lat Ford stał się powszechnie uznawany za troskliwego przemysłowca, który współdziałał z pracownikami fizycznymi.
Ford nie tylko dbał o swoich pracowników, ale także swoich klientów. W 1908 roku zaprojektował model T dla zwykłych ludzi. Model stał się tak bardzo popularny, że firma nie mogła wyprodukować wystarczającej liczby samochodów, aby sprostać wysokim wymaganiom. W 1913 r. Ford zdecydował się na montaż zmotoryzowanej linii montażowej w celu szybszej i tańszej produkcji. Wydajna linia montażowa pozwoliła firmie zaoszczędzić na kosztach produkcji. Ford obniżył cenę o ponad 500 USD, aby samochody stały się bardziej dostępne dla mas.
