Termin "renesans" opisuje okres sztuki, w którym Europejczycy odnaleźli i odkryli klasyczne style starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu. Okres "protorenesansowy" rozpoczął się w 1280 roku we Włoszech, kiedy rzemieślnicy poszukiwali wielkich osiągnięć, na przykład z okresu rzymskiego 700 lat wcześniej. Okres renesansu trwał aż do późnych lat 1500, kiedy to "manierystyczny" styl sztuki stał się bardziej ulubiony niż naturalizm renesansu.
Artysta florencki Giotto, żyjący w latach 1267-1337, wymyślił zaawansowane techniki realistycznego malowania ludzkiego ciała. Freski Giotta zdobiły kościoły i katedry w całych Włoszech przed narodzinami Michała Anioła. Proto-renesans zyskał popularność w 1400 z artystami takimi jak rzeźbiarz Lorenzo Ghiberti, architekt Filippo Brunelleschi, Masaccio i Donatello w czasach potężnych rządów rodziny Medyceuszy we Florencji.
Renesans był od 1490 do 1527. W tym okresie dominowali mistrzowie tacy jak Leonardo da Vinci, Michelangelo i Raphael, razem z Bramantem, Giorgione, Tycjanem i Correggio. Obrazy Da Vinci, takie jak "Mona Lisa" i "Ostatnia wieczerza", są uważane za arcydzieła światła i cienia. Dwie rzeźby Michała Anioła, Dawida i Pietę, zostały wykonane przed słynnymi freskami Kaplicy Sykstyńskiej w latach 1508-1512. Wiele obrazów Rafaela, takich jak "Szkoła Aten", znajduje się w Watykanie.
