Michael Faraday otrzymał bardzo mało formalnego wykształcenia, ale kiedy służył jako nastoletni uczeń do introligatora, rozwinął miłość do nauki i uczenia się, która zdominowała resztę jego życia. Uczęszczał na wykłady chemik Humphry Davy w 1812 roku i napisał do Davy, prosząc o pomoc jako asystent naukowca. Faraday ostatecznie dołączył do Royal Institution jako asystent chemiczny, rozpoczynając karierę w nauce.
Z powodu braku formalnego wykształcenia Faraday był często traktowany przez swoich rówieśników w środowisku naukowym. Podczas gdy Davy zabierał go razem z naukowymi przedsięwzięciami i wycieczkami, by poszerzać swoje horyzonty, większość z nich podczas tych podróży traktowała Faradaya jak lokaja, a nie naukowca.
Faraday dokonał wielu odkryć w dziedzinie chemii, magnetyzmu i elektryczności w swojej karierze. Jego najbardziej znaczącym odkryciem było to, że magnes poruszający się przez pętlę drutu indukował prąd w drucie. Ta interakcja między polami magnetycznymi i elektrycznością była jednym z kluczowych odkryć współczesności, prowadzącym bezpośrednio do rozwoju dynamo i silnika elektrycznego. Nauczył się także rozumienia strumienia magnetycznego, który okazał się ważny dla postępu nauki w XIX wieku.
