W doświadczeniach z miareczkowaniem, standardowym roztworem jest roztwór kwasu lub zasady, którego stężenie jest dokładnie znane. Roztwór wzorcowy służy do neutralizacji kwasu lub zasady o nieznanym stężeniu.
Standardowe roztwory, zwane także titrantami, są zwykle mocnymi kwasami lub zasadami, aby zapewnić pełne reakcje chemiczne i ostrzejsze punkty końcowe. Przykładami kwasów stosowanych w roztworach wzorcowych są kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy i kwas nadchlorowy, z których wszystkie są stosowane jako zimnie rozcieńczone roztwory dla celów bezpieczeństwa. Kwas azotowy nie jest preferowany do wytwarzania roztworu wzorcowego, ponieważ jest zbyt utleniający i daje niechciane reakcje uboczne. Przykładami zasad stosowanych do roztworów wzorcowych są wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu i wodorotlenek baru (II).
Celem wykonywania miareczkowań kwasem jest poznanie stężenia nieznanego roztworu. Titrant jest stopniowo dodawany do innego roztworu o znanej objętości i nieznanym stężeniu, zwanego także analitem, aż do momentu, gdy reakcja osiągnie stopień neutralizacji.
Wskaźnik kwasowo-zasadowy jest często używany do pokazania, kiedy reakcja osiąga neutralizację. Wskaźnik zmienia kolor, gdy zmienia się zakres pH w reakcji. Przykładami wskaźników są metylo-pomarańczowy, metylowy, czerwony fenolowy i fenoloftaleina. Wybór odpowiedniego wskaźnika jest ważny, ponieważ minimalizuje to błąd miareczkowania.
