Napoleon podbił większą część Europy dzięki wnikliwej taktyce. Użył siły militarnej, manewrów politycznych, przymusowych przymierzy, aneksji i idealizmu, by pod kontrolą mieć pod sobą wielkie obszary Europy.
Napoleon był przede wszystkim sprytnym taktykiem wojskowym i nieustraszonym przywódcą. Oprócz sprytnych taktyk bitewnych, był przygotowany do podjęcia znacznego ryzyka i skłonny do poniesienia ogromnych strat. Sprawiło to, że stał się on groźny i niebezpieczny dla swoich przeciwników, co spowodowało kilka miażdżących porażek dla jego wrogów, co dało mu kontrolę nad miastami, ziemią i tronami. On zaanektował je we Francji, szybko rozszerzając swoje europejskie imperium.
Kiedy już panował nad krajem, często używał swojej mocy, by deportować monarchów i instalować bliskich osobistych przyjaciół lub członków rodziny na tych tronach. Wyraźnym przykładem był jego wybór, aby zdystansować hiszpańskiego monarchę i zamiast tego zainstalować jego brata jako króla.
Często zagrożenie inwazją wystarczało, by przerazić kraj o słabszej obecności wojskowej w celu poddania się. Napoleon wykorzystał swój wpływ polityczny i potęgę militarną, by wymusić sojusze.
Kontrolował niewiarygodnie udane imperium i stłumił wiele zastrzeżeń do swojej władzy, równoważąc oświecone idee, siłę militarną, rozwój przemysłu i ład społeczny. Dodatkowo egzekwował kod napoleoński, dzięki któremu wszyscy obywatele, niezależnie od statusu społecznego, byli równi pod prawem.
