Dinoflagellates poruszają się w spiralnym ruchu napędzanym przez skoordynowane pobicie dwóch różnych wici wystających z ciała organizmu. Jedna wić wystaje prosto z tylnego końca, a pozostałe wokół środka komórka.
Wić wici, która wije się wokół połowy wiciowca nazywa się wić poprzeczną i znajduje się w rowku wzdłuż powierzchni protisty zwanym cedulum. Wieńca poprzeczna ma spłaszczony wygląd, a jedynie zewnętrzne krawędzie biją. Ruch falowy przemieszcza się od podstawy wici do końcówki. Ruch wrzecion poprzecznych napędza obrzydnię w przód, a także ułatwia skręcanie.
Wieńca wici lub wić podłużna zaczyna się w błonie komórkowej, rozciąga się w rowku w kierunku tylnej części organizmu i rozciąga się za ciałem glizdka. Ta wić powoli i regularnie bije organizm w przód.
Ruch uderzeniowy wici na dinoflagellate jest możliwy dzięki strukturze mikrotubuli wewnątrz każdej wić. Mikrotubule są rozmieszczone w tubie złożonej z dziewięciu par z dwoma singletami umieszczonymi w środku tuby. Ruch rozpoczyna się, gdy zewnętrzne dublety mikrotubul przesuwają się względem siebie, a ruch ten jest zasilany przez ATP.
