W próżni wszystkie obiekty spadają z tą samą prędkością niezależnie od wagi. Siła grawitacji działa na wszystko jednakowo, powodując, że każdy obiekt przyspiesza w dół z tą samą prędkością. Jednak opór powietrza może wpływać na to, jak spada obiekt, powodując, że lekkie obiekty z większą powierzchnią spadają wolniej.
W atmosferze równoczesne opadanie wymaga, aby oba obiekty miały podobny aerodynamiczny kształt. Na przykład jednofuntowa metalowa kula i jednofuntowy arkusz metalu spadają z różną szybkością, ponieważ większa powierzchnia arkusza metalu powoduje większy opór przed wiatrem. Dwie kule o różnych masach, ale o podobnych rozmiarach, spadają z tą samą prędkością, ponieważ przepływ powietrza nad ich powierzchnią powoduje taki sam efekt na każdym obiekcie.
Galileusz demonstrował tę zasadę w swoim słynnym eksperymencie Krzywa wieża w Pizie w 1589 roku. Upuścił dwie kule o różnych masach z wierzchołka wieży, a oba dotknęły jednocześnie ziemi, udowadniając swoją teorię o uniwersalnej naturze swobodny spadek. Zostało to również doskonale zademonstrowane przez astronautę Davida Scotta podczas misji Apollo 15 na Księżyc w 1971 roku, kiedy upuścił młotek i pióro razem i obaj padli z tą samą prędkością na powierzchnię Księżyca.
