Aby poruszać się, ślimaki składają złożoną serię falopodobnych ruchów wzdłuż całego ich ciała, które napędzają ich do przodu. Większość ciała ślimaka składa się z dużej stopy, a więc części ciało dotykające podłogi jest znane jako podeszwa.
Gdy ślimak porusza się do przodu, śluz wychodzi z gruczołu znajdującego się na przednim końcu stopy, a ślimak porusza się po tej lepkiej substancji. Śluz zmniejsza ilość tarcia, które ziemia powoduje dla ślimaka, zmniejszając kontakt do punktu, w którym ślimak może czołgać się wzdłuż krawędzi noża i nie cierpieć z powodu jakichkolwiek skaleczeń. Badania dotyczące tego, czy śluz jest wymogiem ruchu, są niejednoznaczne, ale śluz wyraźnie ułatwia poruszanie się szybciej i łatwiej.
Różne ślimaki mają zdolność poruszania się z różnymi prędkościami. Na przykład, ślimak rzymski osiąga najwyższe prędkości około 2 1/2 cala na minutę, podczas gdy ślimak stawowy jest jednym z szybszych gatunków, uderzając z maksymalną prędkością prawie 5 cali na minutę. Ślimaki pęcherza to grupa gatunków słodkowodnych, które potrafią uderzać z prędkością do 8 cali na minutę.
