Dźwięk występuje, gdy źródło wibracyjne powoduje szybkie zmiany średniej gęstości cząsteczek powietrza powyżej i poniżej aktualnego ciśnienia atmosferycznego; dźwięk jest odbierany, gdy te wahania ciśnienia powodują wibracje bębenków. Zmiany ciśnienia atmosferycznego nazywane są ciśnieniem akustycznym, a wahania ciśnienia są falami dźwiękowymi. Komórki rzęsate w uchu wewnętrznym przekształcają wibracje w sygnały elektryczne, które następnie trafiają do mózgu.
Dźwięk jest zakłóceniem mechanicznym, które rozprzestrzenia się przez pewne medium, takie jak powietrze lub woda. Nawet wibracje, które nie są słyszalne dla ludzkiego ucha, takie jak te, które pochodzą z gwizdków lub sprzętu sonarowego, wchodzą w klasyfikację dźwięku.
Źródło dźwięku, bez względu na to, czy jest to membrana czy gitara, wytwarza wibracje w otaczającym medium (powietrze, ciecz lub ciało stałe). Wibracje te rozprzestrzeniają się od źródła i tworzą falę dźwiękową (fale dźwiękowe mogą być podłużne lub poprzeczne). Medium może odbijać, załamywać lub tłumić falę dźwiękową. Ciśnienie w medium, ruch medium i lepkość medium wpływają na prędkość i zasięg fali dźwiękowej.
Zewnętrzna część kanałów słuchowych emituje fale dźwiękowe do kanału słuchowego. Zewnętrzne komórki rzęsate w ślimaku wzmacniają miękkie dźwięki i tłumią głośne dźwięki. Wewnętrzne komórki rzęsate przenoszą informacje dźwiękowe do nerwów słuchowych w celu przetworzenia.
