Wodospad Niagara powstał z topnienia lodu, który spłynął w dół rzeki Niagara pod koniec epoki lodowcowej i spadł z klifu zwanego Skarpą Niagara. Ciągłe odmrażanie i odmrażanie rzeki Niagara nadal mają wpływ na upadki, przesuwając je powoli w górę strumienia z powodu erozji.
Niagara Falls jest młoda, powstała około 12.000 lat temu. Pierwszym Europejczykiem, który dokumentował oglądanie upadków był francuski ksiądz Louis Louis Hennepin w 1678 roku. Niagara Falls stała się popularnym celem podróży w XIX wieku po tym, jak kolej otworzyła drogę do tego obszaru.
Według stanu Niagara Falls State Park, około 1 160 ton wody nad wodospadem co sekundę, uderzając w podstawę upadków z 280 tonami siły w American and Bridal Veil Falls i 2509 tonami siły w Horseshoe Falls. Siła upadków stwarza potencjał dla przemysłu. Próby wykorzystania mocy hydroelektrycznej rozpoczęły się już w 1895 roku wraz z otwarciem pierwszej na świecie wielkopowierzchniowej elektrowni wodnej. Pierwsze komercyjne zastosowanie prądu zmiennego miało miejsce w Niagara Falls w 1896 roku. Hydroelektryczność nadal jest jednym z najważniejszych produktów Niagara Falls. Wodospady są w stanie wytworzyć ponad 4 miliony kilowatów energii elektrycznej.
