Dostawcy gazu wytwarzają neon, obojętny gaz pierwiastkowy, który istnieje w atmosferze ziemskiej, jako produkt uboczny upłynniania i oddzielania powietrza w laboratorium przez proces destylacji frakcyjnej. Oczyszczony neon jest przechowywany w metalu butle z gazem, pod ciśnieniem, jako ciecz. Neon nie tworzy naturalnie występujących związków i, według WebElements, 1 część w 65000 atmosfery jest neonowa.
Neonowe znaki używają neonowego gazu w próżniowej tubce, aby wytworzyć czerwonawo-pomarańczowe światło dla znaków. Mieszanie neonów z innymi gazami pozwala na produkcję znaków reklamowych. Producenci mieszają hel i neon, aby wyprodukować lasery helowo-neonowe.
Sir William Ramsay i Morris M. Travers odkryli neon w 1898 roku, krótko po odkryciu pierwiastka krypton. Jest to jeden z trzech pozostałych gazów w powietrzu po usunięciu azotu, tlenu, dwutlenku węgla i argonu. Chociaż tylko 0,0018 procent atmosfery Ziemi to neon, jest to czwarty najbardziej obfity element we wszechświecie.
Komercyjne ilości płynnego neonu stały się dostępne w 1902 roku dzięki Air Liquide Georgesa Claude'a. Claude po raz pierwszy zademonstrował światło neonowe w grudniu 1910 roku, chcąc uzyskać akceptację jako rodzaj oświetlenia wewnętrznego; jednak konsumenci odrzucili go ze względu na kolor. Dwa lata później współpracownik Claude'a zaczął reklamować lampy neonowe. Pierwsze użycie w Stanach Zjednoczonych miało miejsce w 1923 roku w salonie samochodowym Los Angeles Packard.
