Amplituda w systemie oscylującym jest miarą zmiany z każdą oscylacją w systemie i jest ogólnym wskaźnikiem ilości energii zawartej w fali. Na przykład amplituda fali dźwiękowej jest miarą jego objętości.
Amplitudę oscylującego układu symetrycznych kształtów fali określa się jako maksymalną wartość fali w jej szczycie powyżej zera lub wysokości fali. Symetryczny kształt fali rozpoczyna się od punktu zerowego i wspina się na maksimum, po czym powraca do zera przed powtórzeniem w przeciwnym kierunku. To maksimum, bez względu na to, czy jest na szczycie, czy na fali fali, jest amplitudą. Amplituda jest również znana jako szczytowa wartość fali, w odniesieniu do symetrycznych i okresowych fal.
Inne odniesienia do amplitudy obejmują średni pierwiastek kwadratowy fali lub RMS i amplitudę od szczytu do piku. Wartość RMS jest zasadniczo średnią z całkowitej energii wyjściowej fali, biorąc pod uwagę wzrost i spadek kształtu fali. Amplituda pik do szczytowej jest całkowitą zmianą wielkości fali pomiędzy jej maksymalną wartością szczytową a maksymalną wartością minimalną. W większości przypadków amplituda jest rozumiana jako wartość szczytowa kształtu fali, chyba że jest to wyraźnie zaznaczone.
