Niektóre przykłady gazów doskonałych to tlen, azot, dwutlenek węgla i inne gazy w ziemskiej atmosferze. Idealnym gazem jest gaz pod niskim ciśnieniem i dość wysoką temperaturą, w którym poszczególne atomy gazu lub można założyć, że cząsteczki są daleko od siebie i nie wchodzą ze sobą w interakcje.
Prawo gazu idealnego jest równaniem stanu, które opisuje zależność między ciśnieniem gazu (P), objętością (V), liczbą obecnych moli (n) i temperaturą (T), jak następuje: PV = nRT. R jest uniwersalną stałą gazu, która zmienia się w zależności od jednostek innych czynników w równaniu. Słowem, idealne prawo gazowe stwierdza, że gęstość molowa gazu jest proporcjonalna do ciśnienia i temperatury. Przyjmuje się, że prawo gazu idealnego obowiązuje w temperaturach powyżej temperatury pokojowej (72 Fahrenheita) i przy ciśnieniu atmosferycznym lub niższym (1 atmosfera).
Gdy temperatura i ciśnienie są poza tym zakresem, współczynnik korekcji Z musi zostać wprowadzony do prawa gazu idealnego, aby uwzględnić odchylenie gazu od idealnego zachowania. Gazy w niskich temperaturach i /lub wysokich ciśnieniach można również opisać za pomocą bardziej złożonych równań stanu, które są ważne w tych warunkach, takich jak równania van der Waalsa lub Viriala.
