Tajfun rozwija się z połączenia ciepłej powierzchni morza, zawirowań atmosferycznych, intensywnej wilgotności, wystarczającej siły Coriolisa, aby stworzyć centrum niskiego ciśnienia, niskie pionowe ścinanie wiatru i już istniejące skupienie lub zakłócenie niskiego poziomu. /strong> Tajfuny występują między grudniem a majem, a większość zdarza się w północno-zachodnim Pacyfiku. Są najcięższe w skali cyklonu tropikalnego.
Choć Japonia i Chiny doświadczają tajfuny, Filipiny mają największy wpływ. W sumie 18 krajów jest zagrożonych tajfunami. Prędkości wiatru tajfunu zaczynają się od 74 mil na godzinę, chociaż Amerykańskie Centrum Ostrzegawcze typu Typhoon liczy tylko sztorm jako tajfun, kiedy prędkość wiatru osiągnie 150 mph. Niektóre kraje, takie jak Hongkong, dalej rozbijają tajfuny na podstawie ich prędkości wiatru.
Od 1959 r. było 1419 tajfunów, średnio około 27 rocznie. Miesiące o najwyższych wskaźnikach tajfuny to sierpień i październik. Przeciętny tajfun jest 40 000 razy silniejszy niż średnia burza z piorunami. Tajfuny podróżują w różnych kierunkach, w tym na północ i zachód. Obracają się one w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara na półkuli północnej, a w przeciwnym kierunku na półkuli południowej. Tajfuny rozpraszają się, gdy docierają do obszaru chłodnego, suchego powietrza, napotykają duży obszar lądowy lub poruszają się po obszarze chłodnej wody oceanicznej.
