Technicznie węże nie słyszą, ponieważ nie mają uszu. W szczególności są głuche na dźwięki, które przemieszczają się w powietrzu. Udaje im się jednak wyczuć, czym są dźwięki dla zwierząt z uszami. Jednak wąż ma ucho wewnętrzne.
Fale dźwiękowe uderzają w skórę węża, przechodzą przez mięśnie, a następnie do kości, która przywiązuje ucho wewnętrzne do czaszki. Część ciała węża, która styka się z ziemią, również odczuwa silne wibracje, szczególnie kości szczęki. Wibracje te przekazywane są do ślimaka, organu w uchu wewnętrznym, który jest wspólny dla obu węży, innych gadów i ludzi. Włosy w ślimaku podnoszą te wibracje. Mózg zwierzęcia przetwarza następnie stopnie lub ruch potencjalnej ofiary lub drapieżnika.
Niektórzy biologowie uważają, że brak zewnętrznego ucha węża jest wynikiem nawyków ich przodków. Ci przodkowie byli jaszczurkami. Uważa się, że uszy zostały utracone, aby usunąć ryzyko ich zapełnienia ziemią, a także dlatego, że zwierzę i tak nie słyszało odgłosów z powietrza.
Inni naukowcy uważają, że węże wyewoluowały z moskasaurów żyjących w morzach. Mosasaury straciły słuch, ponieważ zewnętrzne uszy były bezużyteczne pod wodą.
