Starożytni Rzymianie byli w stanie utrzymać lojalność ludzi na ziemiach, które podbili, przyznając rzymskie obywatelstwo lojalnym poddanym, działając jako obrońca i pozwalając na pewną religijną i polityczną wolność na nabytych terytoriach. Rzymianie zostali również zachęceni do osiedlania się w podbitych krajach i pomocy w rozpowszechnianiu rzymskich ideałów i kultury rdzennym mieszkańcom nowych terytoriów.
Starożytny Rzym często polegał na systemie sojuszy na ziemiach, które nabył. W tym systemie mieszkańcy mogli rządzić się sobą i nie angażować się w życie Rzymian, ale byli uważani za sojusznika Rzymu i oczekiwali, że będą popierać Rzym, gdy zostanie do tego wezwany. Umożliwiło to Rzymowi wykorzystanie ogromnej siły roboczej i zasobów, gdy trzeba było chronić jej zasoby terytorialne.
