Rzymscy gladiatorzy zostali poddani rygorystycznemu treningowi fizycznemu i psychologicznemu, który zawierał instrukcje, jak się zachować, jak umierać i jak wykonywać różne taktyki wojenne i bojowe, aby utrzymać się przy życiu podczas walk. Rzymscy gladiatorzy byli dokładnie badane przez lekarzy i trenerów, zanim zostaną dopuszczone do obozów treningowych. Po zaakceptowaniu gladiatorzy nauczyli się korzystać z różnych narzędzi, takich jak tarcze i drewniane miecze, oraz jak jeździć konno, aby zapewnić sobie największą przewagę w walce.
Gladiatorzy byli często szkoleni w specjalnych szkołach treningowych. W starożytnym Rzymie istniało ponad 100 obiektów szkoleniowych, które wyglądały i działały jak systemy więzienne. Gladiatorzy byli zasadniczo więźniami, chociaż uznawani byli za wartościowych z racji ich roli żołnierzy, co pozwalało im na lepsze traktowanie niż inni niewolnicy. Gladiatorzy przybyli w wielu rozmiarach i mieli różne zestawy umiejętności, które uczyniły ich wartościowymi w różnych sytuacjach walki. Niektórzy udowodnili, że mają wyjątkowo dobre umiejętności prowadzenia koni i służyli jako żołnierze konno. Inni gladiatorzy, w szczególności najwięksi i najbardziej wysportowani mężczyźni, zostali przeszkoleni do walki wręcz na polu bitwy. Niektórzy gladiatorzy byli wyposażeni w minimalną ilość sprzętu, co pozwoliło im na szybkie bieganie i szybkie ataki, podczas gdy inni byli silnie uzbrojeni.
