Rzymscy gladiatorzy walczyli z gołymi klatkami piersiowymi, ale nosili na sobie przepaski na biodrach, aby zachować swoją skromność. Mogli nosić sandały, ale wielu z nich nie chciało. Gladiatorzy nosili także zbroję ochronną na rękach i nogach. Poza kolosseum gladiatorzy nosili proste wełniane tuniki, ale na specjalne okazje nosili droższe ubrania; były one jednak ograniczone do tuników i płaszczy.
Gladiatorzy owinęli rzemienne i skórzane pasy nad ramionami i nadgarstkami, aby uzyskać wyściółkę, zwaną manicą. Nosili dwa pasy: balteus, pas miecza i cingulum, szeroki skórzany pas wzmocniony metalowymi płytkami chroniącymi talię przed urazami. Metalowy ochraniacz na nogi zwany ocra chronił nogi od kolan do goleni i był noszony przy pomocy powięzi chroniącej skórę. Powięź została wykonana ze skóry lub materiału. Gladiatorzy nosili również charakterystyczny metalowy ochraniacz na ramię zwany galerus. Pod ich zbroją gladiatorzy nosili ochronne, wyściełane płótno, czasami uzupełniane słomą. Subraliwa, jak to się nazywało, zapobiegła otarciom.
Gladiatorom pozwolono na utrzymanie portfeli i nagród, dzięki czemu mogli sobie pozwolić na lepszą jakość i atrakcyjniejsze codzienne noszenie. Jednakże rzymskie przepisy dotyczące sumptu zabraniały im noszenia wszystkiego, co zabronione niewolnikom.
