Unia sfinansowała wojnę domową poprzez obligacje wojenne, sprzedaż ziemi federalnej i wprowadzenie podatku dochodowego. W 1861 r. ustawa nakładała 3-procentowy podatek na dochody powyżej 800 USD, a dwukrotnie wzrosła wojna. Większa pod względem podatkowym i przemysłowym baza Unii była dużą korzyścią finansową.
Głównym źródłem dochodów wojennych dla Unii były obligacje wojenne. Były to banknoty sprzedane osobom fizycznym, które obiecały spłatę po ustalonym okresie i odsetki wypłacone w międzyczasie. Aż 65 procent unijnych wydatków wojennych było finansowanych z tych obligacji, chociaż ich wartość i łatwość sprzedaży mogły się zmieniać wraz z falą wojny. Kiedy konfederaci zaatakowali unijną żeglugę i odnieśli sukces w tej dziedzinie, spadła sprzedaż obligacji, a zwycięstwa w Unii pomogły zwiększyć przychody.
Pierwszy podatek dochodowy został przyjęty w celu uspokojenia społeczności finansowej, że Unia może spłacić swoje obligacje. Departament Skarbu musiał pokryć niedobór 20 milionów dolarów za pierwszy rok fiskalny wojny, a rozwiązanie to było pierwszym podatkiem dochodowym w historii Ameryki. Do 1864 r. Stawki wynosiły 5% od dochodów od 600 USD do 5 000 USD, 7,5 procent od dochodów od 5 000 do 10 000 USD i 10 procent od dochodów powyżej 10 000 USD.
