Szesnastu z pierwszych 44 prezydentów to Demokraci. Czterech z nich to Demokratyczno-Republikanie, służący od 1801 do 1829 r. Prezydentami Demokratyczno-Republikańskimi są Jefferson, Madison, Monroe i Adams, od trzeciej do szóstej prezydenci. Siódmy prezydent Andrew Jackson jako pierwszy określił Demokratę.
Następca Jacksona, Martin van Buren, odbył jedną kadencję kończącą się w 1841 r., dając demokratom 40 kolejnych lat. Demokratyczno-republikańska partia powstała w 1792 r. I początkowo nazywała się Republikanami, czyli Republikanami Jeffersonian, aby odzwierciedlić swoje stanowiska przeciwko arystokracji i polityce partii federalistycznych, faworyzując silny rząd centralny.
Partia stała się znana jako Partia Demokratyczna i przyjęła obecną nazwę podczas administracji Andrew Jacksona w 1830 roku. Partia podzieliła się na frakcje północną i południową podczas wyborów z 1860 roku nad kwestią niewolnictwa i stała się znana jako "partia białego człowieka" po tym, jak państwa południowe powróciły do Unii po wojnie secesyjnej. Państwa południowe utworzyły potężny blok wyborczy partii, która konsekwentnie przeciwstawiała się prawu obywatelskiemu aż do lat sześćdziesiątych.
