Wartość pKa może być uzyskana przez przyjęcie ujemnego logarytmu Ka, tak aby pKa = minus log (Ka). Ka jest znana jako stała dysocjacji kwasu i jest miarą siły kwasu . PKa jest stałą dysocjacji kwasu w skali logarytmicznej, a kwasy o pKa poniżej minus 2 uważane są za mocne kwasy.
Ka dla większości kwasów jest określana doświadczalnie i jest względnie prostą kalką, zakładając, że stężenie jonów i kwasu w roztworze jest znane. Ka = [H +] [A -] /[HA]. W przypadku równań chemicznych, nawiasy kwadratowe są zwykle używane do oznaczenia stężeń. Dlatego [H +] odnosi się do stężenia jonów wodorowych, [A-] odnosi się do stężenia sprzężonej zasady kwasu, a [HA] odnosi się do stężenia całkowitego kwasu. Koniugatowa zasada jest ujemnie naładowanym jonem pozostałym po odłączeniu jonu wodorowego od kwasu. W związku z tym Ka jest prostym stosunkiem między stężeniami disachocjowanych części kwasu, A- i H +, a całkowitym kwasem, HA.
W prawie wszystkich przypadkach pKa jest używany do omawiania kwasów, a nie Ka, ponieważ logarytmiczna skala pKa ułatwia porównywanie. Możliwe jest również uzyskanie pH kwasu z pKa, o ile znane są stężenia koniugatu zasady i całkowitego kwasu. W przypadku kwasów monoprotonowych lub kwasów, które mogą utracić tylko jeden jon wodorowy, stosuje się równanie pH = pKa + log [A -] /[HA].
