Według American Academy of Dermatology (AAD) świerzb powstaje w wyniku przenikania się skóry przez ludzką roztoczę. Świerzbowca może również wynikać z fizycznego kontaktu z zarażonym obiektem , takie jak pościel lub ręcznik. Przenoszenie świerzbu nie może odbywać się za pośrednictwem zwierząt, a najczęstszą metodą przenoszenia między ludźmi jest kontakt seksualny.
AAD mówi, że dzieci, matki, osoby starsze i aktywne seksualnie młode osoby są najbardziej wrażliwymi demografiami na świerzb. Osłabiony lub upośledzony układ immunologiczny, taki jak ten z HIV /AIDS lub białaczki, jest kolejnym czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo i ciężkość infekcji. Ci, którzy przeszli transplantację narządów, są również narażeni na zwiększone ryzyko. W ekstremalnych przypadkach świerzbu na skórze pojawiają się skorupowe zmiany. Świerzb staje się znacznie bardziej przepuszczalna w wyniku skorupowej, płatkowanej skóry, która może spaść i utrzymać roztocza nawet przez tydzień bez kontaktu z ludźmi.
Pierwsze objawy świerzbu są w niektórych przypadkach trudne do zauważenia i mogą ujawnić się dopiero w sześć tygodni po inwazji, jak podaje AAD. Objawy to świąd (szczególnie w nocy), wysypka składająca się z małych guzków, łuskowatych plam, które przypominają egzemę, rany i grube skorupy na skórze. Większość przypadków świerzbu można skutecznie leczyć specjalnym kremem do stosowania miejscowego, który nakłada się bezpośrednio na skórę.
