Klasy społeczne starożytnego Sumeru podzielono na cztery główne poziomy: króla i kapłanów, zamożną klasę wyższą, wolną i niewolniczą. Klasa w Sumerze była na ogół określana przez bogactwo i okupację osoby.
Najwyższy poziom sumeryjskiego społeczeństwa składał się z króla i kapłanów, którzy uważali, że mają związek z bogami. Tuż pod królem i kapłanami była bogata wyższa klasa. Klasa ta składała się ze szlachty i kobiet, urzędników państwowych, bogatych kupców i wysokiej rangi żołnierzy.
Trzecia ranga sumeryjskiego społeczeństwa składała się z wolnych mężczyzn i kobiet, którzy nie byli zamożni, ogólnie uważani za chłopów. Ci chłopi mogą być rolnikami, rzemieślnikami i żołnierzami o niskim statusie. Większość ludzi w starożytnym Sumerze była w tej klasie średniej.
Najniższa klasa w Sumerze składała się z niewolników, głównie jeńców wojennych lub ludzi z długami, których nie mogli spłacić. Osierocone dzieci lub te sprzedawane przez biednych rodziców mogły zostać niewolnikami w świątyni. Niewolnicy w starożytnych Sumerach byli w stanie robić interesy, gdy ich panowie pozwolili, pożyczać pieniądze i ostatecznie kupić ich wolność.
Kobiety w Sumerze nie były uważane za odrębną klasę i można je było znaleźć na każdym poziomie społeczeństwa. Wolne kobiety mogą stać się kapłankami, posiadać własną ziemię lub stać się rzemieślnikami. Jednak większość zamężnych kobiet była odpowiedzialna za prowadzenie domu rodzinnego i wychowywanie dzieci.
