Według legendy, George Crum wynalazł chipsy ziemniaczane, gdy pracował jako kucharz po kolacji, która odesłała frytki jako zbyt rozmoczoną; w wyzywającym zachowaniu Crum rozmyślnie rozgotował cienko pokrojone ziemniaki i urodził się chip ziemniaka. Eksperci kwestionują to konto.
Crum pracował jako kucharz w Moon Lake Lodge w Saratoga w Nowym Jorku. W sierpniową noc w 1853 roku, wybredny klient, Cornelius Vanderbilt w niektórych wersjach opowieści, rzekomo odesłał jedzenie do kuchni, narzekając, że smażone przez Francuzów ziemniaki były zbyt gęste i rozmokłe. Crum przygotował kolejną rzadszą porcję, ale i to zostało odrzucone. W przypływie gniewu Crum wyciął następną porcję ziemniaków, cienkich jak ciasto, usmażonych do punktu, w którym widelec spowodowałby ich kruszenie i oblanie solą. Ku jego zaskoczeniu Vanderbilt kochał ich, a inni goście również zaczęli je zamawiać. Wkrótce potem Crum otworzył własną restaurację i podawał chipsy Saratoga przy każdym stole, ale nigdy nie opatentował swojego pomysłu, więc jego historia pozostaje niezweryfikowana.
Inna wersja ma swoją siostrę, która pracowała w tej samej restauracji, przypadkowo smażąc cienki kawałek ziemniaka, który Crum solił, zjadł i postanowił służyć. Jednak eksperci wskazują na brytyjskie książki kucharskie, które mają receptury na to, co w istocie są chipsami ziemniaczanymi, które przez wiele lat były przed Crumem i jego siostrą.
