Krucjata dziecięca miała obejmować od 15 000 do 30 000 francuskich dzieci, które próbowały dotrzeć do chrześcijańskiego Ziemi Świętej pieszo i statkiem, aby odzyskać Jerozolimę za wiarę. Dowody historyczne Krucjata jest w najlepszym wypadku wątpliwa i nie jest jasne, czy tak naprawdę się to stało.
Mówi się, że Krucjata dziecięca miała miejsce w 1212 r. po IV krucjacie, która miała miejsce w latach 1202-1204. Podobno kierował nim Stephen z Cloyes, 12-letni pasterz, który twierdził, że posiada list napisany przez samego Jezusa Chrystusa.
Ten list, powiedział królowi Filipowi Francji w maju 1212 roku, był poleceniem od Syna Bożego, aby zorganizować nową krucjatę. Po tym jak król wysłał chłopca, Stephen zwrócił się do swoich młodych rówieśników, głosząc po całej Francji, aby uzyskać ich wsparcie.
Jadąc na południe przez Francję, tysiące dzieci, z których wszyscy mieli mniej niż 12 lat, dotarli do Morza Śródziemnego i weszli na pokład siedmiu łodzi w Marsylii.
Tu kończy się historia, z wyjątkiem relacji księdza, który podróżował w Afryce Północnej. Według niego dwie łodzie zatonęły, a pozostałe pięć zostało schwytanych przez piratów, którzy sprzedali cenne dzieci o białej skórze w niewolę.
Podobna, choć mniej znana "dziecięca krucjata" wyruszyła z Niemiec w tym samym roku. Prowadzona przez chłopca o imieniu Nicholas, mówi się, że zaangażowała 20 000 dzieci, niezamężne kobiety i zakonników, którzy dotarli aż do Rzymu, zanim papież przekonał ich do powrotu do domu. Mówi się, że tylko nieliczni wsiadali na łódź do Ziemi Świętej.
