Era dobrych uczuć to czas między 1817 a 1825 rokiem, kiedy Stany Zjednoczone były zdominowane przez jedną partię polityczną i nie miały wielkiego zainteresowania interwencją ze strony obcych krajów. Po raz pierwszy użyto tego wyrażenia 12 lipca , 1817 w Boston Columbian Centinel po wizycie prezydenta Jamesa Monroe w mieście.
Termin "Era dobrych uczuć" opisywał ogólny nastrój obywateli USA po wojnie w 1812 r. i osiągnął swój szczyt w 1820 r. W tym roku prezydent Monroe wygrał reelekcję, otrzymując wszystkie, z wyjątkiem jednego, głosowanie wyborcze. Podczas tej epoki Demokratyczno-Republikanie byli jedyną partią polityczną działającą w tym kraju. Partia została podzielona na kwestie takie jak niewolnictwo.
